Patrizia Molinari

Patrizia Molinari (Σενιγκάλλια)

‘’(...) το έργο της Patrizia Molinari ξεπερνάει τα όρια της γης και των ουρανίων, είναι η δημιουργία ενός κόσμου ικανού να κάνει το αόρατο ορατό και να γιορτάσει ταυτόχρονα τη ζωή και το θάνατο, κάτι που μας ταξιδεύει στην έννοια της αγγελικής ύπαρξης για την οποία μιλάει ο Rilke στις Ελεγείες του Ντουίνο. Ενας ανοιχτός κόσμος στον οποίο διαγράφονται τα όρια μεταξύ του "εδώ" και του "από εκεί" (κάτω κόσμου) σε μια ατελείωτη ενότητα’’.

Ο Daniel Zamora, στα σχόλιά του για τις  Ελεγείες του Rilke, λέει ότι "οι άγγελοι είναι σε επαφή με τους προγόνους μας, όπως επίσης και με τους απογόνους μας". Και είναι σε αυτό το σημείο που διερωτάται εάν αυτοί οι άνθρωποι που περνάνε από το αισθητό στο μεταφυσικό είναι οι ποιητές. ... Οι Ελεγείες του Rilke είναι χρήσιμες για να βρούμε τα κοινά με την "αγγελική ματιά" της Molinari, κάθε φορά πιο άχρονη και εξαγνισμένη, που οδηγείται από την διαίσθηση και από μια έκτη αίσθηση η οποία της επιτρέπει να περνάει ανάμεσα από τα πράγματα αυτού του κόσμου και προς το "άφθαρτο". Υπάρχει ένα παράδειγμα στο έργο της που αναφέρεται σε εκείνη την "αγγελική οπτική", εκείνη την ένωση των ουρανών με τη γη, όταν προσθέτει στο νησί της Ικαρίας (2007), ένα αγγελικό φτερό που μιλάει για το πέσιμο του Ικάρου στο πέλαγο. Η πέτρα η στερεά του πιο ουτοπιστικού νησιού της ιστορία της φιλολογίας, "ανάβει" αγγελικές δυνάμεις για να υπερβεί την ανθρώπινη ζωή και να ενώσει σε εκείνη την πρόταση όλων των χρόνων, περασμένων, παρόντων και μελλοντικών, τη διατύπωση της λαχταράς για την ανθρωπότητα. (...)"

(Pilar Parcerisas)