Giustina Prestento

Giustina Prestento (Γκορίτσια 1925 - Ρώμη 2008)

 Σε πρώτο βαθμό η καλλιτεχνική πρακτική τις Giustina Prestento ήταν επιτελεστική (παραστατική;) Μέσω της συνεχούς της σχέσης με την σύγχρονη μουσική (Berio, Nono, Patrassi κ.α.) η Prestento δημιούργησε μια γλώσσα χορογραφικής-παντομίμας. Παρόλα αυτά, αυτό που ξεχωρίζει και εντυπωσιάζει είναι η γραφική και γραφιστική της παραγωγη. Η Prestento ιδρυεί ένα δικό της σύμβολο χωρίς έννοια, ένα είδος χειροποίητης μεταγραφής (με τη μορφή μια αυθεντική επαναφοράς σημειώσεων σε ανοιχτό πεδίο) που αποτελεί προαπαιτούμενο για να δημιουργήσει πίνακες και σκίτσα, στα οποία τα σύμβολα αναπαράγουν την κίνηση μιας μουσικής, μελωδικών γραμμών, ή έστω και μόνο μιας συγχορδίας η μιας ρυθμικήσ ακολουθίας. Όλο το έργο της Prestento επικεντρώνεται στην σύγκριση μεταξύ της μουσικής και γραφική αναπαραγωγής του ήχου.

Το αφηρημένο ή τα επίσημα δεδομένα των δικών της συμβόλων προέρχονται από ένα είδος γραφής που παριστάνεται ως αποκλειστικά συμβολική και χωρίς γραμματική, μίας και αναφέρεται σε μια αυθαίρετη μουσική σημειογραφία και όχι σε μια αλφαβητική ή κωδικοποιημένη γραφή. Το αποτέλεσμα είναι τυχαίες παρτιτούρες, ασπρόμαυρες (κατά προτίμηση δημιουργημένες από μελάνι), που μοιάζουν με χειρονομίες (νεύματα), μυρμηγκιάσματα ή μουσικές δονήσεις για τα μάτια. Ένα κάδρο μπορεί να αποτελείται από μια μόνη χειρονομία, όπως το στρίψιμο μιας μουσικής κλίμακας αύξουσας ή φθίνουσας ή από μια μορφή απρέτζιο. Αυτό αποτελεί το πιο πρωτότυπο και αποδοτικό αισθητικό αποτέλεσμα της δουλειάς της.