Amelia Etlinger

Amelia Etlinger (Νέα Υόρκη 1933 - 1987)

 Η Amelia απομονώθηκε εσκεμμένα στη Νέα Υόρκη και περιόρισε την ποίηση της στον ασφαλή χώρο του σπιτιού της. Μέχρι και τη στιγμή που κέρδισε το βραβείο Fels το 1975, κατάφερε στη συνέχεια να ξεχαστεί. Οι φίλοι της την βοήθησαν να στήσει δυο προσωπικές εκθέσεις στο Mercato delle Sale στο Μιλάνο το 1974 και στο Collegio Cairoli στη Παβία το 1975, αλλά η ίδια πάντα απέφευγε να χρησιμοποιήσει μια συνηθισμένη γλώσσα για να εκφράσει τα συναισθήματά της. Απο τότε που ξεκίνησε να παράγει "συγκεκριμένη" ποίηση, έδωσε μάχη για να "σπάσει" τα όρια του γραπτού λόγου. Αυτό το κατάφερε με δυο τρόπους: κρύβοντας και θολώνοντας τα όρια. Τα μη ανιχνεύσιμα σημάδια των γραμμένων λέξεων είναι κρυμμένα μέσα στα οπτικά της ποιήματα που  αποτελούνται από κόμπους, πούλια, υπολείμματα φαγητού ή αποξηραμένους καρπούς. Η Etlinger χρησιμοποιεί τη γλώσσα των φυσικών και των τεχνιτών υλικών, κωδικοποιημένα και μη κωδικοποιημένα σύμβολα και τα συνδυάζει όλα σε ταχυδρομικούς φακέλους. Ο φάκελος που στέλνει γίνεται ο επιτάφιος της, και η μεταμόρφωση βρίσκεται στην δική μας δυνατότητα να (το) δεχτούμε.  Ο φάκελος ανοίγει, ο δρόμος περπατιέται ανάποδα, αυτό που ήταν μέσα βγαίνει προς τα έξω, μέσα από αβέβαιες στρώσεις. 

 (Mirella Bentivoglio)